vrijdag 11 mei 2012

Tussenstand

'Ook Zwarte Mannen zullen eens Oude Mannen worden.' Met deze zin begint zwarte man Bill zijn schrijven getiteld 'Tussenstand'. Onze zwarte man staat stil bij de eindigheid van het bestaan. Tsja, het leven is niet meer dan een lichtflits tussen twee zwarte einden. Daartussen bevindt zich 'De Langeleegte'.



Ook Zwarte Mannen zullen eens Oude Mannen worden. Mits ze mazzel hebben, natuurlijk. Ze zullen hoe dan ook ooit Dode Mannen worden. Het is een van de vele misselijke streken van het leven. Je leidt het, en soms lijd je eraan, en als stank voor dank word je oud, en dan ga je uiteindelijk ook nog eens dood. Het is een gotspe, maar we hebben het ermee te doen.
Ooit zullen we krom lopen en krimpen. We zullen van die groteske oorlellen krijgen die tot de schouders hangen, zoals het lange haar in onze jeugd, ooit, zo lang geleden. Nou hebben we nog een neus, maar dan hebben we een gok. En diepe rimpels, waarin we de munten voor het parkeergeld kunnen bewaren. En misschien worden we zelfs vergeetachtig en herinneren we ons niet eens meer dat we ooit als wilden stonden te juichen voor helden als Mitch en Jonathan van SC Veendam.

Maar zover is het nog lang niet. Nu zijn we nog steeds bij de tussenstand en dat is sowieso de beste plek om te vertoeven. De eerste helft is gestreden en we staan met 1-0 voor. We kunnen terugkijken op een mooie strijd en een terecht zeer verdiende voorsprong.
Desalniettemin zal de tegenstander zich niet zomaar gewonnen zal geven. Die zal er in de tweede helft alles aan doen om op gelijke hoogte te komen. Op zijn minst moeten we onze voorsprong zien te bestendigen, bij voorkeur met een extra goal erbij. Dat wordt – laten we eerlijk zijn – nog een enorme opgave.

Maar nu is het nog de tussenstand. We kijken tevreden om, hoe mooi die eerste 45 minuten verliepen, hoe alles perfect onder controle was, en als kroon op het werk dat schitterende doelpunt van onze Jonathan.
Tegelijkertijd vrezen we het verdere verloop van de wedstrijd. Zal het onze jongens lukken de anderen direct al in de eerste minuten van de tweede helft de definitieve nekslag toe te dienen of krijgen de anderen juist vleugels en wordt het voor ons tot diep in de 94e speelminuut billen knijpen?

Eigenlijk doet het er niet toe of de anderen ons straks nog zullen verschalken. Ook aan de man met de zeis valt uiteindelijk niet te ontkomen. Maar dat zal pas blijken aan het einde van de wedstrijd. Zo ver is het nog niet. Nu is het nog de tussenstand. En we kunnen tevreden zijn, want wij staan voor.

Laten we het vieren met een braadworst, die we bij dat mooie meisje van de snackbar kunnen kopen.

© Bill Mensema

Geen opmerkingen:

Een reactie posten