Zondagmiddag

Onze zwarte man B. uit Den Haag bericht. Altijd goed om connecties in het centrum van de macht te hebben. De vacature Zeist staat nog open.

"Mijn moeder is geboren onder de rook van de aardappelmeelfabriek aan het Oosterdiep. Mijn moeder heeft niets met voetbal. Eén-en-negentig jaar de tijd en dan nog steeds niets begrijpen van de droevigste sport, wat een treurnis. Ze durft nog over straat, mijn moeder, je vraagt je af waar ze het lef vandaan haalt, maar het komt er niet meer zo van. De straat op. Op de Langeleegte is ze nooit geweest.

Ik wel.

Het was een zondagmiddag en op zondagmiddag moest er gewandeld worden. Mijn toenmalige schoonouders woonden aan de Van Beresteijnstraat en maakten ruzie met uitvliegend kroost, maar er moest gewandeld. Ruzie, wandelen. De sfeer was leeg en lang zal ik maar zeggen. Zondagmiddag, wandelen. Je kunt er niet omheen.

Met feilloos gevoel voor symboliek koos mijn schoonmoeder de locatie. We vonden onszelf terug, aan het begin van ons levenspad, maar op het kerkhof. Flarden mist speelden met de kale bomen tussen de zerken. In de verte klonk het stadion. Een dodenakker. Ik nam mijn aanstaande zwager wat apart. Gezellig hè! Hij mocht niet dansen op zijn bruiloft.

Wat? Natuurlijk is mijn moeder op de Langeleegte geweest. Tot Börkomnij liepen ze, en weer terug. Maar voetbal?

Nee."