Peilloos diep

Verliezen is niet leuk en de zwarte mannen balen ook van het feit dat ze nog geen wedstrijd als collectief hebben kunnen bezoeken. De geheelonthouders uit Apeldoorn wordt onze eerste wedstrijd. Waar van acte. Wij vullen onze 'langeleegte' met bijdragen in de vorm van schrijfsels en beeld. Zwarte man Bill die deze week druk in de weer was op het Noorderzon festival in Groningen heeft gelukkig tijd weten vrij te maken voor de blog. Hij is boos en heeft het over faxen naar Darmstadt. Relatie met het voetbal van gisteren is dat het niet Maastricht is die het zwaar te verduren krijgt. U allen een goed weekend.

Onlangs las ik een boek dat volgens een quote van de voormalige Amsterdamse cultuurpaus Elsbeth Etty ‘peilloos als het diep der zee’ was. Gewoonlijk is zo’n statement voor mij al reden genoeg om het boek ongelezen terzijde te leggen. Peilloos diep, daar ben ik veel te oppervlakkig voor. En wat de zee betreft, daar hou ik ook niet van. Weliswaar ben ik getogen in een havenstad, maar dat was immer veilig achter de dijk.

Het boek was mij evenwel cadeau gedaan. En zoals het gaat met cadeaus, het is in principe altijd goed bedoeld. Ik heb het dan toch maar gelezen.

Best een aardig boek. Maar blijkbaar ook peilloos diep. Dat was mij niet echt opgevallen. De tekst kon ik redelijk goed begrijpen. Zo nu en dan weerklonk er enige ruis als de schrijver even iets moeilijks – of peilloos dieps – kwijt moest. Maar daar las ik wel doorheen.

Voor mij hoeft het namelijk niet zo, dat peilloos diepe geneuzel.

Ik krijg er de kriebels van.

De uitdrukking duidt op een enorm rijk gevoelsleven, waar gewone stervelingen geen weet van hebben. Ik heb daar altijd moeite mee. Het klinkt zo pedant als je dat van jezelf of van een ander zegt. Uiteindelijk veegt iedereen immers zijn reet af met wc-papier.

Maar wil men zo graag zo peilloos diep zijn – omdat anders het door Sint Lucas gezalfde geweten zou smeulen als een overrijpe aardbei in de mollige zon (is het zo diep genoeg?) – dan moet men dat vooral zo doen. Waarom ook niet? Wil men zo graag de peilloze diepte in, ga dan vooral de diepte in! Ga waar geen mens ooit eerder is geweest!

Duik!

Duik, broeder en zuster!

Naar het peilloos diep der zee.

Het peilloos diep der zee, ja, daarmee geeft Elsbeth Etty aan dat ze niet alleen het geschrevene weet te markeren als peilloos diep, maar ze impliceert tevens dat zijzelf maar al te goed vertrouwd is met het peilloos diep der zee. Zoveel onderhuids gevoel heeft niet alleen de schrijver van het boek, maar blijkbaar ook de recensente!

Ze doet er zelfs een schepje bovenop. Het is immers niet peilloos diep als de zee, maar peilloos als het diep der zee.

Ik weet niet of zij vertrouwd is met een Zwarte Kaart, maar sinds vandaag heeft ze er eentje. Zwarter dan de zwartste drol die zij ooit zal schijten.

© Bill Mensema

PS: Waarom de godgloeiende fuck komt haar naam totaal ongeschonden door mijn spellingchecker? Of is dit onderdeel van het Amsterdamse totaalcomplot?