Op deze 2e augustus een schrijven van zwarte man Blaakmeer. Vandaag bewust enkel stilstaan. Het beeld kunt u na lezing zelf bedenken. Je hoeft niet altijd ver te reizen. Sommige zaken zijn dichterbij dan je denkt.
In de laatste aflevering van Heimat (serie 1) zwerft Hermann over het kerkhof van Schabbach. Hij vraagt een bejaarde dorpeling op een bankje waar zijn familie ligt: "Wo liegt denn hier meine Verwandschaft?" De grijsaard wijst om zich heen en antwoordt in het plat: "Ach, überall. Lo uue, unne, drue, drunne, vore, hinne, loo und do und hie. Herrmännche, kennste kein Hunsrücker Platt mehr?" Hermann zegt dat hij het prima verstaat, maar de oude man neemt hem toch nog maar even examen af: "Knepperscher, Krieschele, Wehle, Schlehe, kennst du dat noch?" Hermann benoemt foutloos alle bessensoorten. Dan zwerft hij verder over het kleine kerkhof, om tenslotte bij de oude man terug te keren. "Herrmännche, hast du sie all gefunne, die wo du gesucht hast, die Verwandten?" Hermann antwoordt bevestigend, waarop de man zegt: "Ja, Herrmännche, im Himmel schwätze se Hunsrücker Platt." Dit is niet alleen prachtig vanwege de collectie aanwijzende voornaamwoorden die je begrijpt zonder ze te kennen, en vanwege de contrasterende collectie bessennamen, die je zelfs als je ze kent niet echt begrijpt. Dit is vooral prachtig omdat 'Heimat' hier zijn eigenlijke betekenis krijgt. 'Heimat' is klein en vertrouwd, het nauwkeurige tegendeel van groot en gevaarlijk. In de hemel praten ze plat. De hemel is heel dichtbij.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten