The Dude of pude

Verslag van een zomerse zondagmiddag bij de zwarte mannen thuis. Even geen berichten over Londen 2012 of aanwezigheid van asbest, nee zaken des levens. 'The Dude', want daar gaat ook het volgende schrijven van zwarte man Sandman over. Lezers, onthoud voor eens en voor altijd dat 'The Dude abides'. Wij komen hier zeker op terug.

Zwarte man Van der Veen en zijn gade waren op visite: barbecuen. Of nee: gewoon eten. Spaghetti, met hapjes vooraf. Kinderen er bij, lekker buiten op het terras en kletsen over de dingen van het leven, de zin van het leven en nog meer over de onzin van het leven. Nu ja, en zo wat al. Veendam hadden we het ook over. En SC Veendam. Ik kreeg een dvd, Crazy Heart, met in de hoofdrol Jeff Bridges. Die van The Big Lebowski.

‘Ken je dat? Ja, jij kent dat’, zei Van der Veen.

‘Om eerlijk te zijn: nee,’ bekende ik, ‘ik weet ervan, maar ik moet hem nog steeds zien.’

‘Meen je dat? Ken jij The Big Lebowski niet?’, klonk het verbaasd.

‘Nou ja, ik ken het wel, ik weet dat ik hem moet zien, ik weet dat het een goede film is, maar ik ben er nog niet aan toe gekomen.’

‘Dat meen je niet.’

‘Ja.’

‘Dus jij kent The Dude niet?’

‘Alleen van naam. Ik wil hem ook steeds kopen, ben laatst naar de Free Record Shop geweest, maar daar hadden ze hem niet.’

‘Oh, Herman, die moet jij zien’, viel de betere helft van Van der Veen haar eega bij.

‘Die moet jij echt zien’, herhaalde Van der Veen nog eens, ‘net een film voor jou. Dat jij The Dude niet kent. Dat vind jij een goede film.’

‘Tja, zoals ik al zei…’

‘…wij spreken nu af: jij gaat The Big Lebowski zien. Dat moet. Het kan niet dat jij die film nog niet kent.’

‘Ok. Ik zal beter mijn best doen. Ik ga hem zien.’

‘Jij gaat hem zien.’

‘Ok, ok, zal ik doen. Ik ga hem zien.’

‘Als wij jou weer spreken heb je hem gezien. Jeff Bridges speelt ook goed in Crazy Heart trouwens. Hilarisch is het moment als hij even het podium af moet om te kotsen.’

Ik heb woord gehouden. Ik heb hem gezien. Ik heb hem gekocht, niet eens duur trouwens en ik bekijk hem ongeveer om de dag. De meest zwarte man in het verhaal is overigens Walter, met Quintana als goede tweede. Ik beluister sindsdien mijn Creedence-bandjes weer. Het moet de film zijn waarin het woord fuck het vaakst voorkomt. Als zelfstandig naamwoord of in combinatie: fuck, fuckin’ A, fuck it, shut the fuck up (Donny), who the fuck is…, of fucking. Achter mekaar door. Goede film. Ik ben jaloers op The Dude. Goeie naam ook. Dat hebben wij in Oost-Groningen niet, bedacht ik me. Zulke goede bijnamen. Vertaald betekent het zoiets als ‘De Gast’. Maar niemand hier noemt zich ‘De Gast’. Ik zie me al aankomen. Hé, ik ben De Gast. In mijn tijd in Winschoten heette ik ‘slowhand’ (moet ik dat uitleggen?), maar daar ben ik nu te oud voor. Andere Groningse (scheld)woorden zijn het allemaal net niet: binke, kaalf, kounavvel, hounderhok, trekstange, bogert, kameradski. Pude komt nog het meest in de buurt. Mijn vader werd in de fabriek waar hij werkte ‘pude’ genoemd. Maar pude… …ik weet het niet.

Leuke film trouwens. Of had ik dat al gezegd?