Regiotram

Is de zomer voorbij of begint de herfst. Andere woorden, hetzelfde resultaat. De bladeren gaan vallen. Zwarte mannen houden van de regio. Houdt de regio ook van de zwarte man? Zelfde woorden en gelukkig in een andere volgorde ook hetzelfde resultaat. De regio is de zwarte man en de zwarte man is de regio. Onomkeerbaar! 

Echter bij het woord tram in combinatie met regio wordt het zwarte man Bill teveel. Of liever te breed. Zijn verantwoording.

De stad – niet de Parkstad maar Stad – ligt momenteel vanwege werkzaamheden aan de weg wagenwijd open. Dat lag de stad ook al van ver voor de zomer, in de voorzomer, in de zomer zelf, in de nazomer en ook nu nog steeds, in de laatste dagen van de nazomer.

En nog wat: ‘Het is weer voorbij die mooie zomer’ van Gerard Cox is verdomme het beste nummer dat ooit in het Nederlands is verschenen. Wat een tekst! Wat een waarachtigheid! Ik moest er vroeger niets van hebben, maar godallemachtig, hoe fundamenteel WAAR voelen die woorden wel niet de laatste dagen, nu de lange nachten zich weer aandienen.

Misschien is dat iets dat je krijgt als je op leeftijd komt (ik ben de 50 reeds gepasseerd), dat de weemoed naar de open tijd sterker opspeelt.

De open tijd. De zomertijd. De tijd van terrasjes. De tijd van alleen maar een overhemd aan (natuurlijk ook een broek, want van onderen alleen in je pielemosie rondlopen is natuurlijk een geile aandrang van de meeste kerels, maar laten we eerlijk zijn: het is totaal geen gezicht).

De open tijd.

De tijd van alles wat morgen kan, dat schuiven we door naar overmorgen. De tijd van een minuutje bakken in de zon en daarna een uur uitzweten in de schaduw. De tijd van de staalblauwe hemel gevuld met vliegtuigstrepen naar verre landen om al dommelend langs het water over weg te dromen.

Gerard Cox zag dat in de jaren zeventig al zo en schreef er een schitterende tekst over, waarmee hij eigenlijk bewees de voorloper te zijn van Bruce Springsteen. OK, in de harmonie gedeeltes weerklinkt bij Gerard Cox niet de krachtige sax van Clarence – The Big Man – Clemmons (R.I.P.) maar een ‘Na, na, na-na-na’ van een dameskoor, in die tijd ongetwijfeld geleid door de altijd betrouwbare Jodie Pijper.

Van de stadregenten kan je alles zeggen, maar niet dat ze niet betrouwbaar zijn. Waar je ze precies in kunt vertrouwen, daar word je niet blij van, maar daarin zijn ze in elk geval totaal betrouwbaar.

Goed, de tram gaat nu dus niet meer door.

Ik was tegen de tram.

En ik ben trouwens ook tegen het Forum. Omdat ik het geplande gebouw geen porem vind. Dat het te groot is, is al erg. Maar dat het ook nog eens zo foeilelijk is, dat maakt het allemaal dubbel zo erg.

(Ja, beste mensen, modernistische architectuur in Nederland is al jaren een lachertje, au fond is het gewoon spuuglelijk wat we hier de laatste 40 jaar bouwen en FUCK YOU, REM KOOLHAAS NOGANTOE!!! als je het niet met me eens bent.)

O ja, en functioneel gezien heeft het totaal geen nut, dus dat maakt het driemaal zo erg.

Ik was tegen de tram omdat ik het ding domweg te breed vond.

Maar in Praag hou ik van de tram.

* Do you like? vroeg een Pragenees.

Hij wees daarbij op de gezellige, ouderwetse, bomvolle SMALLE tram die door de straten van de Tsjechische hoofdstad sukkelde.

* I like, antwoordde ik naar waarheid.

En in Berlijn hou ik van de tram.

* Do you like? vroeg een Berlijner.

Hij wees daarbij op de gezellige, ouderwetse, bomvolle SMALLE tram die door de straten van de Duitse hoofdstad sukkelde, overigens alleen in het voormalige Oost-Berlijn, wat sowieso vriendelijker en mooier is dan West-Berlijn.

* I like, antwoordde ik naar waarheid.

In Berlijn loopt de tram in het midden van de brede Alleeën, met aan weerszijden het autoverkeer. In Stad zou dat alleen maar mogelijk zijn op de 600 meter van de Zonnelaan dat in het traject naar Zernike was opgenomen.

En zelfs in Amsterdam hou ik van de tram.

* Do you like? vroeg een Amsterdammer.

Hij wees daarbij op de gezellige, ouderwetse, bomvolle, SMALLE tram die door de straten van de Hollandse hoofdstad sukkelde.

* Nee, natuurlijk niet, antwoordde ik naar waarheid.

* Maar waarom dan niet?

* Omdat ik een irrationele schijthekel heb aan al die kut Amsterdammers. Waarom? Daarom!

De Amsterdammer keek mij beteuterd aan.

* En by the way, zei ik.

* Ja? vroeg hij hoopvol.

Misschien was ik toch nog tot andere gedachten gekomen. Maar ik schraapte mijn keel en sprak de volgende legendarische woorden:

* Gerard Cox is de Bruce Springsteen van Nederland.

Terug naar Stad. Nederland is een land van braafste jongetjes van de klas. Van die rot eikeltjes die uit zichzelf steeds weer het beste beentje voor willen zetten. Je zou die er het liefste met een tram van afrijden, maar dat mag dan weer niet. Dat is dan weer jammer.

In Stad willen ze evenwel NOG braver zijn dan de rest van die klootviolen. Dus moest er niet alleen een mega brede tram door Stad gaan rijden, maar ook nog

eens eentje die vanuit de regio – zeg Parkstad – komt aanrijden en dan na het hoofdstation te hebben aangedaan (het hoofdstation van Groningen is overigens een van de mooiste in het land, maar het wordt grotendeels aan het zicht onttrokken door een door de zoveelste Nederlandse KUT architect ontworpen enorme betonnen fietsenstalling ervoor, die ik – je raadt het al – foeilelijk vind) vervolgens gaat kriskrassen door de stad. Een hartstikke ambitieus plan.

En laat dat dan nou net precies het soort plannen zijn waar de braafste jongetjes van de klas het meeste op geilen.

Ik ben een Zwarte Man. Wij Zwarte Mannen zijn supporters van SC Veendam. Ambitieus kan men ons alleen daarom al met de beste wil van de wereld niet noemen.

Ik zou willen zeggen dat wij ook in ons normale bestaan totale uitvreters zijn, maar helaas, wij zijn gewoon van die sukkelaars die hun best doen. Net als de meeste mensen.

Wij doen ons best.

Niet ons uiterste best zoals de braafste jongetjes van de klas.

Gewoon ons best. Wat bij ons – en zeker bij mij – gewoon een eufemisme is voor een 6-. Dat is net voldoende.

En dat is meer dan genoeg.

Anders dan De Zwarte Mannen lijden de bestuurders van Stad aan het Braafste Jongetjes syndroom. Voor hen geldt er geen zesjescultuur. Op zich is dat triest genoeg. De pest is dat onze magistraten er ook nog eens naar handelen. Met veel te ambitieuze plannen. Met veel te ambitieuze werkzaamheden.

Dat is ook de reden waarom ik zo ontzettend pissig word van al dat werk aan de weg in Stad de laatste tijd. Steeds weer is er een weg – of deze week zelfs het gehele Emma viaduct – dat ineens op de schop moet. Blijkbaar zit het Einde Der Tijden er aan te komen, want in Stad zijn ze nu als een dolle bezig om alle straten in één klap te repareren.

Met als gevolg tyfus lange omleidingen.

Mensen met vuurrode koppen achter het stuur.

Autoramen die stevig dicht zijn om zo het verschrikkelijke gevloek in de cabines te dempen.

Radeloze rijders.

Ook op Koopzondag.

Je begrijpt: hadden we nu een tram gehad, dan hadden we deze ergernis niet gehad. Dan zoefden we vanuit de buitenwijken en de regio zomaar de stad in.

Maar die tram hebben we niet.

Die gaat er niet komen.

Wat nu nog rest is burgerlijk protest. Door bijvoorbeeld je auto aan de kant te zetten, alleen in je pielemosie gekleed verder te gaan en daarbij – hoe passend – ‘Na, na, na-na-na’ te zingen.

Want geloof me: het is echt voorbij, die mooie zomer.

© Bill Mensema