woensdag 13 november 2013

Appie

Zelfbevlekking is iets waar zwarte mannen niet echt van houden. Soms heiligt het doel de middelen. Zwarte man Sandman heeft wederom een proeve van bekwaamheid naar de drukker gestuurd en in tijden van steeds minder wordende taalvaardigheid is het geen zelfbevlekking maar getuigt het van maatschappelijke betrokkenheid om reclame te maken voor een boek. Om u enthousiast te maken hieronder de flaptekst van het te verschijnen boek van Sandman over multitalent Appie Alberts. Voor de feestdagen in het schap.

De presentatie is op donderdag 28 november in Jazzcafé De Spieghel, aanvang 21.00 uur. Een ieder is welkom.



Appie Alberts, misschien wel de zwartste man in Dutch rock'-n-roll. In ieder geval de man over wie Koos van Dijk, beter bekend als ex-manager van wijlen Herman Brood zei: 'the greatest asshole in Dutch rock'-n-roll.

Appie Alberts (1946, Emmen) is doctor in de organische chemie. De man werkte met twee, volgens eigen zeggen drie, Nobelprijswinnaars en wordt door collega’s en ex-collega’s ‘briljant’ genoemd. Een originele geest en snelle denker die verbanden legt waar geen verbanden zijn. Die zijn collega’s op het lab inspireert en amuseert, die heilig gelooft in koude kernfusie, het in zich heeft om diamant te maken en die in het boek How to fool Fritz uitlegt hoe een schaakcomputer te verslaan.

Maar Appie Alberts is ook muzikant, saxofonist en frontman van AA & The Doctors, een band die evenveel bezettingen kende als er kleuren in de regenboog zijn en die met Wash mah brain een voor kenners legendarische plaat maakte.

Zijn favoriete uitspraak is ‘We gaan het maken!’. Maar, hoewel getalenteerd in zowel de wetenschap als muziek, blijft de nationale en internationale doorbraak op beide vakgebieden uit. Daarvoor is zijn geest te onrustig. De ‘rambler and gambler’ blijft schakelen tussen wetenschap en muziek, gezinsleven en rock-’n-roll en academici en het bonte volkje.

Zijn carrière en privéleven is een opeenvolging van ups en downs. Alberts kent een flitsende start in de scheikunde, maar lijkt te eindigen als straatmuzikant. Een gemiste kans. Het antwoord op de vraag ‘A genius or a Total loss?’ is dus simpel. Tot hij in 2007 tóch weer in de wetenschap belandt en er met zijn baas in slaagt plastic uit biomassa te maken.

Ik was een tiener toen Wash mah brain uitkwam. Voor mijn generatie was Appie Alberts een cultfiguur en is dat in mijn ogen gebleven. Des te meer ik over hem las, des te nieuwsgieriger werd ik naar deze vreemde vogel. Wat was dat eigenlijk voor iemand? Maar ook na tientallen interviews met collega’s en ex-collega’s, vrouwen en ex-vrouwen en bandleden en ex-bandleden blijft het een ongrijpbaar figuur. Enerzijds sensitief, op het paranormale af, anderzijds sociaal een ramp. Terwijl zijn promotor, Prof. Dr. Hans Wijnberg hem geniaal noemt, zegt zijn ex-vriendin Paula: ‘Achter het behang plakken die man’.

Geen opmerkingen:

Een reactie posten