donderdag 12 september 2013

Bowling for Veendam

De lokale media hadden het er maar druk mee. Er werd gesproken over een toetje in relatie tot de voormalige SC. Na het lezen en zien moeten wij helaas concluderen dat er enkel sprake is van luchtverplaatsening. Een plumpudding.

De zwarte mannen hadden ooit veel vragen, maar antwoorden hebben we nog steeds niet. Als de juiste vragen niet gesteld worden en betrokkenen zich verschuilen achter een overleden suikeroom, wordt eens te meer duidelijk dat de voormalige club aan de Langeleegte zieker dan ziek was. Palermo aan de Langeleegte.

Als je als journalist kond doet dat je alles inzake de club hebt ingekeken, maar dat je daarna als voormalige mediapartner niet in staat bent dingen als een luis in de pels te duiden zegt dat ook iets. Veendam krijgt blijkbaar wat het verdiende.

Waar blijven de kritische vragen richting verantwoordelijke bestuurders van de SC (o.a. hede ten dage burgemeester van een naburige gemeente of directeur van een regionale omroep). Wat wisten zij nu precies? Of de gemeente (de wethouder die nog immer bezoldigd adviseur is bij de voormalig hoofdsponsor). De spreekwoordelijke mantel der liefde? of andere, eigen belangen? Een journalistiek oordeel wordt niet gegeven. Jammer. Als je de ronkend aangekondigde artikelenreeks leest zou je bijna denken dat de conclusie is dat het zonde is dat er geen zwart geld meer voorhanden was voor club. Curieus.

In tijden van crisis valt misschien te begrijpen dat het Groninger journaille met zichzelf bezig is. Jezelf interviewen is dan ook een voor de hand liggende en kostenbesparende optie. Toch raar dat in tijden van globalisering lokaal nieuws meer en meer aan marktwaarde schijnt te winnen. De regio is hip. Investeerder Warren Buffet steekt niet voor niets geld in lokale kranten. In onze regio zien wij dat niet terug, maar goed, zwarte mannen hoeven ook niet alles te begrijpen.

Wij kunnen ons het momentum vlak voor het uitspreken van het laatste faillissement nog herinneren. Het noordelijke journaille was vrijwel unaniem van mening dat het allemaal op het laatste moment wel goed zou komen. Het kwam uiteindelijk niet goed en een a-merk als de Langeleegte is om zeep geholpen door het in handen te geven van mensen met teveel tijd en geld, maar met weinig tot geen sociale intelligentie en werkelijke betrokkenheid. Belangenverstrengeling en ambities die groter waren dan voetbal in de Veenkolonies (lokale jongens met ambities die op vrijdagavond onder vier lampen voetballen) heeft hiertoe bijgedragen. 

Wij zijn opgevoed met het idee dat fatsoen fatsoen aantrekt en daarom gaan we onze pijlen ook richten op iets anders. De zwarte mannen maken een doorstart als bowlingclub. Zwarte man Sandman legt uit waarom. Bowlen als metafoor voor her leven.

Om ruis te voorkomen. Wij financieren alles zelf. Sms acties doen we niet aan. Als we een benefiet organiseren moet u zelf de drank meenemen. Als we zeggen dat we iets betalen dan doen we dat ook. Wij zijn ons eigen goede doel. Stem op bowlen, stem op de zwarte man. Bowling for Veendam.



De zwarte mannen houden vol…

…en gaan verder als bowlingclub. SC Veendam is niet meer, het stadion wordt gesloopt en wij zwijgen, op onze blog. Wat jammer, dacht ik, we waren zo goed bezig. Het moet toch mogelijk zijn om een vervolg te geven aan ons, als De zwarte mannen?
De afgelopen weken, nee, maanden, heb ik mij daarover het hoofd gebroken. Zonder een centimeter verder te komen. Tot ik donderdag, terwijl mijn zoon achter de iPad zat, met een biertje naar The Rum Diary keek, gebaseerd op the long lost novel van ons aller Hunter S. Thompson. Geamuseerd zag ik hoe de protagonist, Paul Kemp, alszijnde verslaggever van de San Juan Star het bowlen versloeg. Dat schijnt daar, althans zo leerde de film, volkssport nummer 1 te zijn. En ineens had ik het: we gaan verder als bowlingclub.
Immers, het bowlen speelt tevens een hoofdrol in The Big Lebowski. De film Crazy Heart, eveneens met Jeff Bridges in de hoofdrol, begint als singer/songwriter Bad Blake aankomt bij een bowlingcentrum en zijn impresario daarom vervloekt en zelfs in de eveneens aan te raden rolprent Sideways wordt er gebowld.
Kortom, we willen er in Nederland niet aan, maar bowlen is cool! Een zwaar onderschatte sport en het wordt tijd dat daar verandering in komt.
Daarom gaan De zwarte mannen nu bowlen. Niet in een competitie of zo, maar eens in de twee, drie maanden ter ontspanning. Hebben wij ook eens een netwerkclubje. Dan gaan we bier drinken, bowlen, schnitzels eten zo groot als kettingkasten en ouwehoeren en vooral luisteren naar muziek die er toe doet. We zullen geen vaste plek van samenkomst hebben, maar gaan de uitspanningen in stad en ommeland bij langs en zelfs misschien over de grens (dat was al een ideetje van zwarte man Bill. Die bijeenkomsten zullen niet het karakter hebben van een media-event, maar wij zullen op deze plek weer kond doen van onze belevenissen en wat ons verder op de lever ligt. De doelstelling van De zwarte mannen verandert slechts in detail. We hebben ons doodgevochten voor SC Veendam, maar SC Veendam is niet meer. Als iets niet kan, dan kan het niet. Het is vanaf nu: De zwarte mannen, ten behoeve van het algemeen nut en van het bowlen (ik schreef bijna blowen) in het bijzonder.

The Dude abides. De zwarte mannen ook.    

Geen opmerkingen:

Een reactie posten