Muziek als soundtrack bij het wereldgebeuren. Vind naast Johannes van Blaudzun maar eens iets passends voor de Olympische Spelen. Zwarte man Sandman is iets op het spoor.
Hard gewerkt wordt
er bij ons op de krant, maar soms is er tijd voor ontspanning en opeens hoorde
ik achter me, uit de computer van collega Bram, wonderlijke klanken. Van een
gitaar, zoveel was duidelijk. De rest was…
Het klonk exotisch,
Zuid-Amerikaans en gefocust als ik ben op verdieping in het bestaan en
verbreding van de horizon, de mens is en blijft een lerend wezen nietwaar,
stond ik in no time achter Bram. Ook ik had recht op een break.
Te zien was een
gitarist, met lang haar en gekleed in een hippieachtig outfit. Zijn vingers
bewogen zich razendsnel over de snaren in een compositie, die na enige
naspeuren ‘The Song of the Golden Dragon’ heette. Nu ja, naspeuren, het stond
er gewoon onder.
Op het eerste
gezicht leek de setting Argentijns, evenals het heerschap met zijn Latijns
voorkomen en ik trok al snel de conclusie dat dit weer zo’n straatmuzikant was,
die gezeten op een krukje op het centrale plein in een van de toeristenstadjes
zijn kostje bij elkaar scharrelde en met een zwoele blik onze poedies trachtte
te verleiden. Zonder enige moeite zou hij elke nacht zo’n muesli met yoghurt
etende rugzaktoeriste in bed krijgen. Tot mijn standaardgedachte bij dit soort
klaplopers, ‘ga eens aan het werk’, kwam ik evenwel niet, want wat hij speelde
klonk erg goed.
Ik moest mijn eerste
indruk op alle fronten bijstellen, want het was geen Argentijns pleintje waar de
man speelde, maar het Stadspektakel Landshut in 2011 en we hadden hier niet van
doen met een Latijnse slacker, maar met een Rus.
Mijn gitaarleraar
bevestigde mijn vermoeden: de man kon er wat van en hij bediende zich van
flamenco-technieken. De gitaar bleek helemaal omgestemd en hij wees op de
linkerhand, die betrekkelijk weinig deed.
Als Veenkoloniaal had ik wat moeite met dat wierookstokje op de gitaarhals, maar er zijn cd’s van en overbodig te zeggen: Estas Tonne is een zwarte man. Al lijkt het me, gezien zijn rechterhand, geen bowler.
Als Veenkoloniaal had ik wat moeite met dat wierookstokje op de gitaarhals, maar er zijn cd’s van en overbodig te zeggen: Estas Tonne is een zwarte man. Al lijkt het me, gezien zijn rechterhand, geen bowler.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten