dinsdag 18 september 2012

Pavel Wacslaw Hoiti

Zwarte mannen kiezen duidelijk voor Europa. Wij vinden ook dat de Veendam selectie moet worden uitgebreid met een Pruis uit het grensgebied. Leer, Bunde of Meppen zijn plaatsen die best verbonden mogen worden met de Parkstad. Zwarte mannen zijn deze zomer ook Europa ingetrokken. Dit alles onder het motto 'Een wijde blik verruimt het denken'. Zo stuitte zwarte man Mensema op het verhaal van de bijna vergeten Pavel Wacslaw Hoiti, de Tsjechische Raaf. Door de geschiedenis verstaan wij het heden moet u maar denken.


Eenmaal in Praagdient men vanzelfsprekend een bezoek te brengen aan het graf van Pavel WacslawHoiti, de grootste voetballer uit de Tsjechische geschiedenis ooit. Ja, zelfsuit de Tsjecho-Slovaakse geschiedenis.
Praag. Stad aan deMoldau. Parel van midden Europa. Het Parijs van het oosten. Er is al zoveelmoois. De Karelsbrug met het standbeeld van de Wrede Turk op het einde, deStaro Mesa, het café aan de rivier de Moldau waar Franz Kafka zichdagelijks bedronk met zijnghostwriter Vlockr Zsinski (sommige tijdgenoten fluisterden dat ze niet alleende drank deelden, maar ook het brood), de Sint Vitus kathedraal aan de andereoever, het Goudstraatje, de oude Joodse wijk.
En zelfs dit allesverbleekt onder de ook postuum nog zo overduidelijk aanwezige glans van PavelWacslaw Hoiti.

De Tsjechische Raaf.
De Godenzoon uitPilzen.

Een fenomeen – zowelbinnen als buiten het voetbalveld.

Toegegeven, dezeglans wordt vooral in Tsjechië zo gevoeld. In de rest van de wereld is PavelWacslaw Hoiti zelfs nu nog bij vrijwel iedereen een onbekende naam.
Wat ook wel weerlogisch is, want Pavel Wacslaw Hoiti was oorspronkelijk nationalist van beroep.Hij wist wel dat er een buitenland was, hij erkende dat zelfs Tsjecho-Slowakije– en later dan Tsjechië – grenzen had met landen waar men anders sprak, waarmen anders at en waar men er anders uitzag.

- Die mensen zijnbuitenlanders, zei Pavel Wacslaw Hoiti
misprijzend tegen zijn zonen PavelWacslaw Hoiti Junior
en Pavel Wacslaw Hoiti III.
- Wat zijn buitenlanders?vroeg een van zijn zonen
(uit de annalen is niet bekend of dit Pavel WacslawHoiti Junior
dan wel Pavel Wacslaw Hoiti III was).
- Het zijn vooralgeen Tsjechen, luidde het klip en klare antwoord
van hun vader Pavel WacslawHoiti.

Hij had natuurlijkde Russische bezetting van zijn vaderland meegemaakt. De bloedig onderdrukteopstand in 1968. En hij was de 230e ondertekenaar van Charta 77, diedaar trouwens ook rond voor uit kwam, wat in die tijd van nogal wat lefgetuigde.
Vooral met de Russenstond hij – als volbloed nationalist – op gespannen voet, want hij was immersook jarenlang raketgeleerde, in dienst van het ruimteprogramma van deSovjet-Unie. De zijwaartse achteruitbesturing – bij de Amerikanen bekend als deHoiti Reversal – was van zijn hand, net als de kleur van het hoogste dopje vande Sojoez van het type 7K-TM (voorheen rood, onder zijn auspiciën nugroen).
Toen de Amerikaansetv-presentator Dick Cavett hem hierover in 2007 voor de zender NBC interviewde was zijn enig commentaar omtrentdit pijnlijk debacle uit zijn persoonlijke geschiedenis de volgende:

- Het zijn geenTsjechen.

Nog voordat PavelWacslaw Hoiti begin 2000 zou doorbreken met zijn Praagse haute couture van internationale allure (de latervooral in Tsjechië zo fameuze WH Lijn, maar misschien herinnert men zich hier nog‘De AH BH van WH’ uit de C&A najaarscollectie van 2001), was hij degrootste voetballer die de Tsjechische – dan wel de Tsjecho-Slovaakse –geschiedenis ooit heeft voortgebracht.
Hij was een man vanhet midden, niet echt een goaltjesdief. Op het veld was hij een man van hetoverzicht, een man van de loeiharde strakke starre streep, een man van de passop maat. Hij was met andere woorden de Wesley Sneijder van zijn tijd.

- Maar dan welvan Tsjechië, zou hij hier ongetwijfeld aan toevoegen.

Want hij was vooraleen nationalist. Eentje van de oude stempel. Eentje die niets moest hebben vandie rare fratsen van al die buitenlanders.

- Het zijn nueenmaal geen Tsjechen, verklaarde hij zijn
weerbarstigheid in een tijd datsteeds meer grenzen
om hem – en ook om ons – wegvielen.

Alle oproepen van deTsjechische bondscoach ten spijt zou Pavel Wacslaw Hoiti zich nooit roeren opinternationale toernooien.

- Een EK, een WK,tegen wie moet je dan spelen,
zei hij eens in een interview met Praha Pravda,ja,
tegen buitenlanders.
Prima en wel, maar wat zijn buitenlanders anders dangeen Tsjechen?

En zo kan hetgebeuren dat wij hier in het westen amper weet hebben van de Godenzoon uitPilzen, de Tsjechische Raaf, die AC Sparta Praag bijkans in zijn eentjejarenlang op de nummer één hield in de Tsjechische voetbalcompetitie. Wijhebben nooit kunnen genieten van zijn kunsten op de groene mat, waarvoor deTsjechen jarenlang in grote getale togen naar de stadions van Karlovy Vary,Praag, Pilzen, Brno en Ostrava.

Maar toch…

Er was eenNederlander die Pavel Wacslaw Hoiti ooit zag spelen – in zijn nadagen, al op67-jarige leeftijd, in dezelfde tijd dat de Tsjechische wondervoetballer opdoordeweekse dagen het plafond van de Praagse Sint Vitus kathedraal beschilderdemet een fresco van Het Tsjechische Oordeel – en dat was niemand minder dan onzeeigen Wesley Sneijder, op dat moment zelf nog een hummeltje van acht. In hetPraagse voetbalstadion hield zijn vader zijn broertje op de nek en die hield opzijn beurt Wesley op de nek, die zijn ogen werkelijk uitkeek. Want zelfs alsinmiddels platinagrijze Raaf was Pavel Wacslaw Hoiti nog steeds de Godenzoon ophet veld, zoals hij 50 jaar eerder uit Pilzen op het oude treinstation in deTsjechische hoofdstad was gearriveerd.
Het is niet moeilijkom nu allerlei kruisverbanden te leggen tussen de beste speler van het huidigeNederlandse elftal Wesley Sneijder en de Tsjechische alleskunner Pavel WacslawHoiti, zeker niet als je de naam van de laatste met de voor de hand liggendespelfout op de linkerarm van de eerste getatoeëerd ziet, maar laten wij hiervolstaan met de melding dat de langste dagen van de huidige mevrouw Sneijdergeteld zijn, nu de kleindochter van Pavel Wacslaw Hoiti steeds vaker in Milaan enbij de Nederlandse uitwedstrijden te zien is.
Haar naam luidt – passend– Pavela Wacslaw Hoiti, ze is bloedmooi en vooral – wat haar vijf jaar geleden helaasverscheiden grootvader immer dankbaar van trots stemde – ze is volbloedTsjechisch.

Een tweede Praagselente ligt – zo moge duidelijk zijn – in het verschiet.

© Bill Mensema

Geen opmerkingen:

Een reactie posten