vrijdag 28 februari 2014

Visserstraat 10a

Publiceren op de blog. Door de voorjaarsvakantie kwam het er even niet van. Zwarte man Mensema laat zich gelukkig door niets en niemand uit het veld slaan en gaat gestaag door. In de week dat Leo Vroman ons ontvallen is denken wij in bescheidenheid maar aan één ding. Poëzie.


VISSERSTRAAT 10a

Ooit was ik in dat huis
toen alles nog liefde was

Ooit was ik in dat huis
op een landerige zomermiddag
toen de anderen plaatsnamen
op het gras
net buiten de schaduw
van de enige boom
in de tuin
van dat huis

Ooit was ik in dat huis
waar twee katten in en uit liepen

Ooit was ik in dat huis
waar het bruin was en groen
zoals ikzelf nog was in die tijd
in die tijd van dat huis
Toen ik nog een houtje touwtje jas droeg
behalve op die landerige zomermiddag

Ooit was ik in dat huis
toen mijn haar nog vol krullen was
toen ik nog van jou droomde
en elke nacht jouw foto kuste
Toen jij nog van mij droomde
toen ik nog lief was
toen ik nog mooi was
Ooit
in dat huis

Ooit was ik in dat huis
toen de anderen loom languit lagen
in het gras

Ooit was ik in dat huis
op zoek naar het geluid dat ik hoorde
in de duisternis
in de vensternis
in het zwart dat ik ook was
maar dat nog niet kon bevroeden

Ooit was ik in dat huis
en zat ik bij de pick-up
op de houten vloer
in plaats van op de rotanstoel
met de rug als een waaier
want ik had dat recht niet
Dacht dat het jouw stoel was
Jouw foto droeg ik altijd bij me
toen ik nog lief was
toen ik nog mooi was
Ooit
in dat huis

Ooit was ik in dat huis
op zoek naar een waarheid
die ik niet wilde vinden

Ooit was ik in dat huis
op een landerige zomermiddag
toen de hitte buiten ondragelijk was
en ik in de schaduw scharrelde
Jouw foto die in mijn borstzak brandde
precies boven mijn hart

Ooit was ik in dat huis
dat goed was zoals het was

Ooit was ik in dat huis
waar ik werkelijk alles had kunnen worden
waarvan jij dacht dat ik dat zou kunnen zijn

Ooit was ik in dat huis
terwijl de anderen wegdommelden
op het gras
op een landerige zomermiddag

Ooit was ik in dat huis
en likte ik aan het duister
aan het rot
aan het verval
aan de schimmel
aan de pus
aan het stof
aan het gruis
aan de as
aan de kanker
aan de zwammen onder de houten vloer

Ik weet nu:
het is een kwestie van schoonhouden
van de rotzooi aan de kant
van boenen en schrobben
van heel zwaar werk
van poetsen
en van Lysol
Van netjes zijn
van ordentelijk zijn
van de boel aan de kant

Ik weet nu
wat ik mij van toen herinner

En ooit
voordat ook jij vergaat
tot stof
tot gruis
tot as
bel ik je weer op
en vraag ik je
vriendelijk en beleefd
of ik eindelijk weer thuis komen mag

want ooit was ik in dat huis

© Bill Mensema                           



Geen opmerkingen:

Een reactie posten