Rock 7

Na een periode van tegenslag en rouwverwerking gloort er voor de Zwarte Mannen weer een lichtpuntje aan het einde van de donkere tunnel. Vrijdag 28 juni aanstaande presenteert Uitgeverij Passage het nieuwste boek van Zwarte Man Mensema, getiteld ‘ROCK 7’, om 17:00 uur in Brasserie Het Paleis, Boterdiep 117 te Groningen.

ROCK 7

‘ROCK 7’ is een bundel muziekverhalen over een paar van mijn helden, zoals Bob Dylan (Relirock), Led Zeppelin (Hardrock), The Eagles (Countryrock), Bauhaus (behoorlijk zwarte rock), The White Stripes (Altorock) en Disco Tex en His Sex-o-lettes (niet echt rock).

DE TITEL ‘ROCK 7’

De bundel was eerst getiteld ‘Rock 4’ maar Zwart Man Herman Sandman vond die 4 maar niets. ‘Dat klinkt ja nergens naar, mienjong,’ waren zijn precieze woorden. Dus ik terug naar de werktafel en maar denken en schetsen, denken en schetsen. Maandenlang. Zo kwam ik uiteindelijk op de 7. ‘Rock 7’. Zwarte Man Sandman vond het direct stukken beter klinken. Ik ook. Ik legde het voor aan mijn uitgever en die vond het zelfs zo mooi dat hij moest huilen. Net als ik. Samen hebben we er flink wat tranen om geplengd, zo mooi vonden we het.

De opdracht voor de omslag werd ditmaal gegeven aan mijn jeugdvriend Ebel Kuipers, net als Joppe van der Spoel (verantwoordelijk voor de vormgeving van mijn vorige boeken) een begenadigde ontwerper, zij het dan dat Ebel anders dan Joppe woonachtig is in Sappemeer.

Ebel had de omslag al snel klaar en stuurde het op. Mijn uitgever en ik opnieuw ten diepste geroerd door zoveel schoonheid. Nadat de tranen waren gedroogd, ging het prompt in de voorjaarscatalogus van Passage. Daarmee was de titel in beton gegoten. ‘ROCK 7’. Die kon nu niet meer worden veranderd.

De daaropvolgende ochtend lag ik in bed te dubben over de titel. Mocht dit boek mijn internationale doorbraak betekenen, dan is het direct ook een titel die overal werkt. In het Engels van mijn moeder wordt het dan ‘Rock Seven’. Klinkt goed, ook in Australië. In het Spaans, dat mijn vader op een gegeven moment perfect wist te spreken (onder andere met de Spaanse ober in het Chinese restaurant Nang Sing in Delfzijl, medio jaren 70), wordt het ‘Roca Siete’. Niet mis. In het Italiaans van Giuliano, dankzij wie mijn oude band The Crimes Of Nature maar liefst tweemaal kon toeren in het noordoosten van Italië, krijg je ‘Roccia Sette’. Heel erg mooi. In het Duits ‘Rock Sieben’. Degelijk en klasse.

Gelukzalig staarde ik naar het plafond. Met zo’n titel kan het gewoon niet misgaan. Een internationale bestseller ligt in het verschiet. Eentje die zelfs indruk zal maken op de van elk gevoel voor rock gespeende Fransen. Daar zal het klinken als ‘Rock Sept’. Ja, als ‘Rock Sept’.

‘Rock Sept’?

Fonetisch klinkt dat als ‘Rockzet’.

Pas toen – O DRAMA – schoot me te binnen waar ik deze titel nu echt aan te danken heb: aan het door mij verguisde Zweedse pop rock duo Roxette, bekend van hits als ‘Joyride’ en ‘Listen to your fart’.

DE TAGLINE VAN ‘ROCK 7’

‘Tegenwoordig heb je Facebook, LinkedIn, Twitter en andere social media, maar vroeger hadden we rock. De BUZZ liep gewoon via rock. Alles wat we moesten weten hoorden we in rock. Rock, dat was het. En je kon er ook nog eens geweldig

van uit je dak gaan. Nog steeds, man. Nog steeds!’

Stuart Enterprise, zanger van de heropgerichte Swineflu Sceptics, NME, mei 2013.

DE PRESENTATIE ZELF

De gratis toegankelijke presentatie zal bestaan uit een kort programma – met ondermeer een bijdrage van Zwarte Man Sandman en de distrobische DÛH dichter Kasper Peeters – en daarna een gezellig samenzijn.

Zoals bekend vormt dat laatste een probleem voor Zwarte Mannen. Zwarte Mannen houden in principe niet van gezelligheid. Dat is ons allemaal te bescheiden en te beschaafd. Maar zodra er gejuicht kan worden – als er strijd geleverd wordt op de groene mat of als er zwaar met het hoofd geheadbanged mag worden voor het podium waar New Order staat te spelen (inclusief Hooky op bas) – dan zijn wij van de partij. Noem ons archetypische zeikerds, noem ons de Verdwaalde Vikingen van de 21^e eeuw, noem ons de ballendragers van het grootste mannetjesolifant in het Noordelijk Dierenpark te Emmen, maar Zwarte Mannen zijn we, en wij zijn nu eenmaal op ons best als we luidkeels kunnen juichen.

Om ons part als we nadien met z’n allen gebroederlijk naast elkaar gaan staan om te kijken wie het hoogst tegen de muur van de binnenplaats kan zeiken.

 © Bill Mensema