zaterdag 9 februari 2013

Wat er mis is met voetbal volgens David Halberstam


In tijden van crisis is het altijd goed om te spiegelen. Zwarte man Sandman denkt na over wat er verbeterd kan worden in het hedendaagse voetbal en laat en passant nog even zijn helden voorbijkomen. 


Er zijn betrekkelijk weinig Amerikanen verzot op voetbal. Er zijn nog minder Amerikanen die verzot zijn op voetbal en er een mening over hebben. Er zijn nog veel minder Amerikanen die verzot zijn op voetbal en er een mening over hebben die hout snijdt.
Maar ze zijn er wel.
In ieder geval één, al is ie helaas dood.
David Halberstam is, naast Ernest Hemingway, David Foster Wallace, Hunter Thompson en Herman Brusselmans, een van mijn schrijvende helden. Zijn verhalen uit Vietnam leverden hem de Pulitzer Prize op en de nog grotere eer dat de president van dienst (ik meen Kennedy, kan ook Johnson zijn) aan de hoofdredactie van The New York Times vroeg of het niet eens tijd werd dat die Halberstam uit Vietnam teruggehaald werd.
De man die in 2007 op 73-jarige leeftijd om het leven kwam bij een auto-ongeluk, terwijl hij werkte aan een volgend boek, schreef over veel: over de Kennedy-administratie, over de burgerrechtenbeweging, over Korea en over sport.
Football, baseball, basketball, boksen; alles waar iedere Amerikaan voor warmloopt. O ja, hij viste. Een selectie van zijn sportverhalen (in Amerika een vak apart, in tegenstelling tot Nederland) is gebundeld in ‘Everything they had’ en b ik niet wist, maar wat uit een van die stukken blijkt is dat ie gek was op voetbal.
Meer precies: het WK voetbal.
Meer precies: alleen het WK voetbal.
Zijn probleem is, legt Halberstam op bladzijde 326 en 327 uit, dat hij gek is op het WK, maar na het laatste fluitsignaal is ie weg. Het spel zelf boeit niet. Als twee grote teams de degens kruisen zou dat een geweldige strijd moeten opleveren, maar dat is meer niet dan wel het geval.
De auteur legt uit waarom: dat komt door de regels. Die regels, de regels van het voetbal dus, waarvan sommige al meer dan honderd jaar oud zijn, die regels deugen niet.
Om de doodeenvoudige reden dat het regels zijn die meer ten voordeel van verdedigers zijn dan van aanvallers. Met als gevolg dat middelmatige spelers van een middelmatig team in staat worden gesteld een duel op slot te gooien en hopen op een ‘lucky shot’ voor de overwinning.
Geen speld tussen te krijgen.
Er moet iets gebeuren, concludeert Halberstam, een dramatische cultuuromslag. Omdat anders het spel veel minder aantrekkelijk is dan het zou kunnen zijn’.
Hij schreef dat in 2002. Hij is minder voetbalfan dan ik, maar verdomd: de spijker op zijn kop.
Het moet anders. Anders wordt voetbal natuurlijk nooit volkssport nummer 1.

Geen opmerkingen:

Een reactie posten