zondag 23 september 2012

Ik droomde van Henk Nienhuis

Afgelopen week viel niet mee. Twee zwarten mannen waren aanwezig bij de wedstrijd tegen AGOVV. Wat zij daar aanschouwden kunnen ze nog niet helemaal plaatsen. Voetbal is voetbal, een rode kaart is rode kaart, dat moge duidelijk zijn. Maar de vraag kwam boven of het wel zo goed gaat met de club. Observaties en gesprekken moeten nog geduid worden. Zwarte mannen hadden een droom inzake de club aan de Langeleegte. Een 'cultclub'. Zwarte man Sandman maakt u deelgenoot van zijn droom. Aan u de vraag of droom en werkelijkheid door elkaar loopt. Een mooie opdracht voor deze zondag. De dag die bij uitstek geschikt is voor duiding en reflectie. Wordt zeker vervolgd.


Vakantie is er niet voor niets. Een tijd om tot rust te komen, voor bezinning, ter contemplatie en om nieuwe plannen te maken. De dagen worden gevuld met wijn drinken, de nachten met dromen. Dit alles ter verwerking van het voorbije jaar en wat mij deze keer voor het eerst overkwam: Ik droomde over SC Veendam. Meer precies over Henk Nienhuis.
In die droom zaten we op een bank. Ongeveer zoals Tom Engelshoven van Oor een interview zou hebben met Eddie Vedder. De lichamen op een meter van elkaar, dwars op de ligrichting van de bank, de gezichten tegenover elkaar, ieder een been over de ander. Henk had een grijs pak aan. Henk vond mij negatief.
‘Wat jij allemaal schrijft dat vind ik soms niet leuk. Beetje beledigend.’
‘Dat is niet negatief. Dat is ironie. Zelfspot. Dat hoort bij een cultclub.’
‘Oh nou. Ik ben opgegroeid in Nieuw-Buinen. Daar doet niemand aan ironie. Daar is het erop of eronder.’
‘Snap ik. Ik kom uit Stadskanaal. Dat ligt daar vlakbij. Ik ken veel mensen uit Nieuw-Buinen. Ik meen het eigenlijk ook niet zo. In wezen ben ik een aardige jongen. Het is een beetje mijn humor. Zo moet u het zien.’
Of Henk er in mijn droom mee akkoord ging weet ik niet meer. Maar ik veranderde snel van onderwerp: ‘Maar Nienhuis? Mag ik u wat vragen?’
Waar ik vandaan kom spreken we oudere en wijzere mensen aan met u en met hun achternaam. Als je vroeger jij en jou zei tegen een volwassen mens kreeg je een abbedoedas. Bij wijze van spreken dan, want ik ben nooit geslagen. Een keer, maar die trap in de kont had ik verdiend…
‘Nou?’
‘U was er op die avond. Dat hele plan. Die hele Pact van Kiel-Windeweer, daar klopt toch geen reet van?’
‘Wattan mienjong?’
‘Die bouwboeren, dat die investeren, dat is helder. En die rijke figuren die ieder drie jaar lang 15.000 euro per jaar schokken, dat kan ik ook begrijpen. Maar wat ik niet snap is dat de verkoop van seizoenkaarten van komend seizoen (2012-2013 dus, hs) naar voren is geschoven om de afrekening van 2011-2012 kloppend te maken. Bovendien is in de begroting geen rekening gehouden met het salaris van de nieuwe directeur. Dan heb je aan het eind van dit seizoen toch weer een probleem?’
Toen was de droom voorbij.

Herman Sandman

Geen opmerkingen:

Een reactie posten